پرنیان رحیمی پاییزِ آخرین ترم دانشگاه بود. می‌خواستم بعد از نزدیک یک‌سال بیکاری سراغ شغلی بروم. با خودم فکر می‌کردم همان شغل قبلی: کافه‌چی که دوستش داشتم. از دانشکده پیچیدم داخل خیابان قدس و به‌سمت خیابان انقلاب حرکت کردم. سرِ بزرگمهر که رسیدم نوشته بود: «شهر کتاب». پیچیدم داخل و یک کتاب خریدم. موقع حساب‌کردن…

عاطفه صفری آخرین روز‌های من در کسوت کارمندِ دولت پیشِ رویم است. مثل آدمی که می‌دانی دارد می‌میرد، به کارم دقت می‌کنم. هر مراجعی که می‌آید، خوب نگاهش می‌کنم. نامه‌های اداری را چند بار بالا و پایین می‌کنم. به‌نظرم جالب می‌آیند. به نحوه‌ی قرار گرفتن امضا آن پایین، به سربرگ، به شمارۀ نامه دقت می‌کنم…

آرزو فرهت روانشناسی را در دانشگاه اصفهان خواندم. از سال دوم، اولین شغل نیمه‌وقت دانشجوییم را با کار در گلفروشی «فلورا آرشیتکت» و در کنار خانم‌مهندسی که تازه از آلمان آمده بود و ذوقی برای تزیین گل و گیاه داشت، شروع کردم. هرچند کارم به‌ظاهر ربطی‌به رشته‌ی تحصیلی‌ام نداشت اما از اولین درسی که آن‌روزها…

حسین شریفی حالا که بالاجبار این‌جا کارمند[1] شده‌ام و دوره‌ی خدمت وظیفه‌ام را طی می‌کنم، چه کنم با ذهنم؟ این ذهن گریزپای! ذهن آدم که وظیفه‌ی عمومی سرش نمی‌شود. می‌پرد می‌رود هرجا که دلش خواست بازی می‌کند پدرسوخته! انگار می‌خواهد ثابت کند تن به کارمندی نمی­دهد! اما می‌خواهد به که ثابت کند؟ الله اعلم! من…

مینا شمگانی از وقتی یادم می‌آید هیچ‌وقت دلم نمی‌خواست فلسفه بخوانم؛ به‌خصوص که اولین مواجه‌ام با فلسفه و منطق به‌خاطر معلم بی‌علاقه‌ای که داشتیم در سال سوم دبیرستان، بسیار بد بود. البته یک دلیل دیگر هم داشت: من هیچ‌وقت آدم آینده‌نگری نبوده و نیستم؛ یعنی همیشه اگر انجام یک کار در زمانی مشخص حالم را…