نویسنده: علی فشارکی
مجموعه عکس «برش‌های بدون عنوان» از سیندی شرمن، مجموعه‌ای است استثنایی از ۶۹ سلف‌پرتره. سلف‌پرتره‌ها در فضایی سینمایی و به مانند برش‌هایی از نماهای یک فیلم تصویر شده‌اند. یکی بودن سوژه و تماشاگر در این اثر سیندی شرمن نمادی است از جستجوگری در هنر پست مدرن. هنر سیندی شرمن در شخصیت‌بخشی به سوژه‌ها، آن هم در بستر فیلمی که وجود خارجی ندارد، باعث شده تا تماشاگران را به نگاهی فعالانه به آثارش تشویق کند. به صورتی که هر کدام از عکس‌های مجموعه «برش‌های فیلم بدون عنوان» تماشاگر را به ساختن فضایی شخصی حول محور آن عکس سوق می‌دهد. در واقع مجموعه «برش‌های فیلم بدون عنوان» به صورتی پویا با مخاطب خود ارتباط برقرار می‌کند و تخیل مخاطب را بیدار می‌کند. آثار سیندی شرمن نمونه‌هایی بسیار ارزنده ازهنر پاپ هستند.
در میان تمام عکس‌های مجموعه «برش‌های فیلم بدون عنوان»، عکس شماره ۲۱ بیشتر از همه توجه منتقدین را به خود جلب کرده و در تاریخ هنر مطرح شده است. مجله تایم عکس «برش فیلم بدون عنوان شماره ۲۱» را به عنوان یکی از «صد تصویر اثرگذار همه دوران‌ها» مطرح کرده است. چرا که سیندی شرمن در این برش‌ها، به ما یادآوری می‌کند که عکاسی می‌تواند فضایی باشد برای تبدیل شدن به آنچه که نیستیم یا آنچه که می‌خواهیم باشیم. نکته بسیار مهمی که کاملا در تضاد با برداشتی است که عکاسی را به عنوان ثبت واقعیت می‌شناسد. واقعیتی که امروزه با رواج عکس سلفی بیش از پیش بیننده را به چالش می‌کشد. در روزگاری که بسیاری از ارتباطات ما از طریق شبکه‌های اجتماعی مجازی است. این واقعیت که عکس‌های سلفی بیشتر از آنکه نمایانگر واقعیت افراد باشد نشانگر آمال و آرزوهای آنهاست، انسان امروز را در مقابل سوال‌هایی دشوار قرار می‌دهد. پرسش‌هایی از نوع تفاوت واقعیت و حقیقت. پرسش‌هایی اساسی که انسان از ابتدا با آنها درگیر بوده و امروزه با رواج دنیای مجازی و متاورس دوباره به دغدغه‌ی انسان معاصر تبدیل شده است.