مجموعه شعر «شعبده‌باز» حسین مزاجی نخستین‌بار سال هشتاد و دو در نشری در اصفهان منتشر شد. چندنسخه‌ی آن به دست داوران جایزه‌ی شعر امروز ایران (کارنامه) رسید و همان کافی بود تا جایزه‌ی کتاب شعر برگزیده‌ی سال را به «شعبده‌باز» بدهند.پس از هفده‌سال مجموعه‌ی «شعرهای گمان» با چاپ جدید کتاب «شعبده‌باز» آغاز می شود. یکی از مهم ترین ویژگی های یک شعر ماندگار، توجه به ظرفیت های متنوع زبانی، اعم از زبان گفتار، زبان آرکائیک، زبان معمول و رایج, زبان اسطوره و حماسه و یا ترکیب متناسب آن ها با فضای شعر می باشد، تـا آنجا که از همنشینی کلمات, ساختاری متشکل و ارگانیک ایجاد گردد،و شاعر به کمک آن ها و بهره گیری از این گونه تمهیدات بتواند به تعریف تازه ای از شعر نائل شود. در واقع شعبده‌باز، شاعر ـ خنیاگری است که می‌داند، تمام هستی، یک نمایش است و در این نمایش، کاراکترها به آسانی می‌توانند نقش‌های مختلفی را با توجه به شرایط بپذیرند، بدون آن که جامعه‌ی انسانی این حقیقتی را که شاعر به آن دست یافته است، پذیرفته باشد، تا آنجا که وقتی موش‌ها در عمق تباهی در حال جویدن طناب‌ها هستند، این تنها شاعر است، که در این وضعیت از عشق مدد می‌جوید.«شعبده‌باز می‌گوید / موش‌ها خسته نمی‌شوند / و طناب هرقدر محکم / سرانجام پاره می‌شود / و در این میان، مجال چند بوسه هست؟»
